Check hier enkele recensies, interviews en dergelijke:
Theaterkrant – Opbeurende kinderverhalen voor volwassenen
Theaters in Nederland – Jong en tijd zat
In De Buurt Zwolle – Nieuwe Makers subsidie
RTV OOST – Dwars door Overijssel
Verder kun je hier wat losse bevindingen over ons lezen:
(Tijd Zat) (…) Er hangt een optimistisch progressief karakter om ze heen. Een nieuwe generatie mannen, opgegroeid met een egalitair wereldbeeld, vol zelfvertrouwen, respectvol voor de ander en begaan met het milieu – geen trappen naar beneden, niet afgeven op gemarginaliseerde groepen. Op gitaar en piano, met tweestemmige zangpartijen, zoals Acda & De Munnik. Klinkt voor de snoeiharde comedy-liefhebber misschien een beetje tam, maar daar zit Bovenste knoopje open niet mee. Zij gaan er helemaal voor. (…) Tijd Zat, geregisseerd door Leander Zimmerman, is een opbeurend programma dat zorgvuldig is uitgedacht en thematisch goed in elkaar steekt. De nieuwe generatie is verantwoordelijk voor de volgende. Dat betekent zorgen voor je planeet, zorgen voor je kinderen en ondertussen zorgen voor jezelf. Deze twee zorgzame mannen adresseren alle vragen waar hun tijdgenoten het antwoord maar nauwelijks weten te formuleren. Bovenste Knoopje Open luidt met Tijd Zat een nieuw tijdperk in voor de geëngageerde cabaretier. (…) Er schuilt een belofte in de twee mannen.
(Dit zijn de dagen) De kwaliteit van de voorstelling is erg hoog, zowel op taalgebied, muzikaliteit en humor. En het grote enthousiasme en energie dat jullie alle vijf uitstralen, is geweldig om te zien. Jullie hebben het publiek de gehele voorstelling vast kunnen houden in concentratie. Heel heel knap.
(Dit zijn de dagen) De mannen beschouwen hun leven en hun mogelijke toekomst vanuit tegengestelde perspectieven. Job Kühlkamp is de megalomane romanticus met een voorliefde voor de uitvergrote waarheid in poëtisch geformuleerde zinnen, Sjoerd van Capelleveen de realist die de dingen die gemakkelijk als vanzelfsprekend worden beschouwd onder de loep neemt: de broer die doorgaans doelgericht belt, maar op een zeker moment oprechte interesse toont. Herinneringen aan de kleine, alledaagse taferelen in de vriendschap tussen de twee kleinkunstenaars en die in retrospect intiem en van veel groter waarde zijn. Mits je ze niet voor lief neemt of er in een hang naar groots en meeslepend aan voorbij holt, zoals Sjoerd Job op herhaling voorhoudt: “Dit wáren de dagen. En niet: dit hadden de dagen kúnnen zijn”.
(Verder Alles Goed) De heren van kleinkunstduo Bovenste Knoopje Open trappen de avond af in een knusse kamer aan Plein ’44. Sjoerd en Job weten het publiek vanaf de eerste minuut aan het lachen te brengen, met personages als Gijs met zijn roze Allstars en gele regenjas, de kankertelefoon en muzikale intermezzo’s. ‘Bizar van die slachthuizen in België hé? Maar verder alles wel goed hoor.’ Goed waren ze zeker!
De Jongens van Bovenste Knoopje Open wisten ons Broadway Boulevard publiek compleet te verrassen door ze op een compleet spontane en vrije manier tegemoet te treden. Dat ze muzikaal talent en gevoel voor teksten hebben is overduidelijk, maar daar voegen ze iets aan toe. Het lijkt wel alsof ze wars zijn van de formule van het standaard cabaret en daar juist een eigen nieuwe draai aan proberen te geven. Het enthousiasme spat er vanaf.
(Hier) De jongens van Bovenste Knoopje Open nemen ons mee op reis in een trein met een onbelangrijke bestemming. Tijdens hun reis maken ze veelvuldig gebruik van participatie van het publiek. Toeschouwers krijgen een rol in de ingezette verhaallijn. Dat is dapper en gaat hen goed af. Ze lijken daarin geen gene of verlegenheid te voelen en ze zorgen daarmee voor een fijne sfeer in de zaal. Aanstekelijk en ontwapenend waren zij, goede eigenschappen als je op een toneel wilt staan. (…)
(Hier) Je hebt maar één zin nodig om te weten of iemand kan vertellen. Sjoerd en Job, de jongens van Bovenste Knoopje Open, kunnen dat. Ze brengen een soepel verhaal over een treinreis naar een onbeduidende bestemming. Daarin gaan ze handig met de zaal om, ze zijn muzikaal, aantrekkelijk en sympathiek (…)
(Hier) Voor mij begint de avond met Bovenste Knoopje Open. Twee charmante jongens doen alsof we met z’n allen in een treincoupé zitten en maken grappig, luchtig theater met ontroerende liedjes tussendoor. De Acda en De Munnik van deze generatie. De spontane interactie met het publiek en hun oprechte verwondering over het leven maken dit duo tot een echte aanrader.